“ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਹੈ ਸੁਨੇਹਾ? ਤੂੰ ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮਿਲੀ ਹੈ। “ਪਿੰਕੀ ਨੇ ਸੁਨੇਹਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਪਿੰਕੀ ਤੇ ਸੁਨੇਹਾ ਦੋਨੋ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਹਨ। ਪੇਕੇ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਪਿੰਕੀ ਨੇ ਸੁਨੇਹਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ “ਬਹੁਤ ਪਤਲੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਯਾਰ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪਤਲੇ ਹੋਣ ਦਾ ਰਾਜ ਦੱਸ। “ਹਸਦੇ ਹੋਏ ਪਿੰਕੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। “ਬੱਸ ਪੁੱਛ ਨਾ ” ਸੁਨੇਹਾ ਪਿੰਕੀ ਨੂੰ ਟਾਲਦੀ ਹੈ।” ਦੱਸ, ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਪਿੰਕੀ ਦੇ ਜਿਆਦਾ ਜੋਰ ਦੇਣ ਤੇ ਸੁਨੇਹਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ।
ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਟੀਕਾ ਲਗਵਾਉਣ ਤੇ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਕਰਵਾਉਣ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਡਰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ । ਮੇਰੇ ਪਿੱਤੇ ਵਿੱਚ ਪਥਰੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਰੇਖਾਵਾਂ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਪੰਡਤ ਨੂੰ ਹੀ ਪੁੱਛ ਦੇਖਾ। ਸ਼ਾਇਦ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਨਾ ਕਰਵਾਉਣ ਪਵੇ।
ਮੈਂ ਪੰਡਤ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ “ਇਹ ਵੀ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਪਾਠ ਪੂਜਾ ਕਰਕੇ ਉਪਾਅ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।”
ਪਾਠ ਪੂਜਾ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਰੁਪਏ ਲੱਗਣਗੇ”ਮੈ ਪੁਛਿਆ ਤੁਸੀਂ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ ਜਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਣਗੇ। ਤਾਂ ਵੀ ਦਸੋ ਤੁਸੀਂ । “ਮੈਂ ਫਿਰ ਪੁਛਿਆ ‘ਤਿੰਨ ਹਜ਼ਾਰ ”
ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਪਾਠ ਪੂਜਾ ਲਈ ਪੈਸੇ ਦੇ ਦਿੱਤੇ । ਪੰਡਤ ਨੇ ਕਿਹਾ ” “ਹੁਣ ਤੁਸੀ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ ।”
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਦ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਚਲੀ ਗਈ ।ਸਵੇਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ।ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜੋਰ ਦੀ ਦਰਦ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਜੋ ਬਹੁਤ ਅਸਹਿ ਸੀ। ਮੈਂ ਚੀਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਮੈਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਲੈ ਗਏ ।
ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ “ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ । ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਜਰੂਰੀ ਹੈ।” ਸੁਨੇਹਾ ਮੁਸਕਰਾਣ ਲੱਗੀ। ਉਸਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਬੜੀ ਦਰਦਭਰੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੁਨੇਹਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਬਾਦ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਮਿਲਦੀ ਹਾਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਪੰਡਤ ਦੀ ਖਬਰ ਲੈਂ ਆਵਾ।
ਅਸਲੀਅਤ
611
previous post