344
ਸੀਨੇ ਦੇ ਵਿਚ ਝੱਲਾ ਦਿਲ ਵੀ ਭੂੰਡਾਂ ਦੀ ਇਕ ਖੱਖਰ ਸੀ
ਵਾਜਾਂ ਦੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹਰ ਮੂੰਹ ਲਾਊਡ ਸਪੀਕਰ ਸੀ
ਇਕ ਅੱਖ ਦੇ ਵਿਚ ਖੌਫ਼ ਇਲਾਹੀ, ਦੂਜੀ ਅੱਖ ਵਿਚ ਪੱਥਰ ਸੀ
ਰਬ ਜਾਣੇਂ ਉਹ ਕਿਉਂ ਨਾ ਸੜਿਆ, ਸੇਕ ਤਾਂ ਐਥੋਂ ਤੀਕਰ ਸੀ