ਪੰਜਾਬੀ sad shayari love

ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਤੇ ਸੋਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਰੱਖੀ

ਸਮਝਣਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਹੀਂ ਬਸ ਵੱਖਰਾ ਅੰਦਾਜ਼ ਰੱਖੀ

ਸ਼ਬਦ ਘੱਟ ਚਾਹੇ ਪਰ ਅਰਥ ਕਮਾਲ ਰੱਖੀ

ਅੱਗੇ ਵਧ ਜਾਈਂ ਪਰ ਪਿਛਲਾ ਵੀ ਨਾਲ ਰੱਖੀ

ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਨਾ ਆਈ

ਬੱਸ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਚਾਹਾਂ ਹੀ ਪਿਓਂਦੇ ਰਹੇ

ਤੇਰਾ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ

ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਯਾਦ ਏ

ਬੇਰਹਿਮੀ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ

ਸੱਜਣਾਂ ਦੀ ਬੇਰੁੱਖੀ

ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਤਾਈਂ ਤੇਰੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ ਵੀ ਨਹੀ ਭੁੱਲਿਆ

ਜਾਂ ਸਿਵਿਆ ਤੇ ਜਾਂ ਕਬਰਾਂ ਤੇ

ਜਾਂ ਮੁੱਕਦੀ ਏ ਗੱਲ ਸਬਰਾਂ ਤੇ

ਸੀਨੇ ਪੱਥਰ ਰੱਖ ਕੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਚਾਵਾਂ ਨੂੰ

ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੇ ਲੈ ਸੁਪਨੇ ਕਦੇ ਬਾਜ਼ ਉਡਾਏ ਜਾਂਦੇ ਨੀ

ਤਿੰਨ ਲਫਜ਼ਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੀ

ਤੂੰ ਸਮਝ ਨੀ ਸਕਿਆ ਤੇ ਸਾਥੋਂ ਕਹਿ ਨੀ ਹੋਏ

ਸ਼ਿਕਵੇ ਤਾਂ ਬੜੇ ਸੀ ਫੇਰ ਮੈਂ ਹੱਸਦੀ ਦੇਖੀ ਉਹ

ਅਤੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਮੁੜ ਆਇਆ

ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੋਕ ਸੀ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ‘ਚ

ਹੁਣ ਉਹ ਵੀ ਘੱਟ ਗਏ

ਮੇਰੇ ਤੇ ਯਕੀਨ ਨਾਂ ਕਰੀਂ

ਮੈਂ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਧੋਖੇ ਚ ਰੱਖਦਾ

ਸਬਰ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੋ ਮੇਰੇ ਕੋਲ

ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੋਈ ਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਹੀ ਕੱਢੀ ਆ