ਪੰਜਾਬੀ sad shayari love

ਹੁਣ ਜਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਰੋਸਾ ਨੀ ਕਰਦੇ

ਤੇ ਹਰੇਕ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨੀ ਕਰਦੇ

ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੈਂ ਬਿਨਾਂ ਗੱਲੋ ਮੁਸਕਰਾ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ

ਉਦਾਸ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਲੋਕੀ ਬੜੇ ਮੱਤਲਬ ਕੱਢਦੇ ਨੇ

ਇੰਤਜਾਰ ਅਕਸਰ ਉਹੀ ਅਧੂਰੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ

ਜੋ ਬੜੀ ਸ਼ਿੱਦਤ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ

ਆਹਾ ਜਿਹੜੀ ਸੁੱਕੀਆਂ ਟਾਹਣੀਆਂ ‘ਚ ਸਲਾਭ ਬਚੀ ਏ

ਇਹਨੂੰ ਯਾਦ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇਂ

ਭਰ ਚੁੱਕੇ ਜੱਖਮਾਂ ਨੂੰ ਖੁੱਰਚ-ਖੁੱਰਚ ਕੇ ਨੋਚ ਰਿਹਾ

ਅੱਜ ਫਿਰ ਇੱਕਲਾ ਬਹਿਕੇ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ

ਕੋਈ ਪੁੱਛੇ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਕਹਿ ਦੇਈ

ਨਫ਼ਰਤ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਦੇਵੋ ਜ਼ਰਾ ਧਿਆਨ ਤੇ ਦੇਖੋ ਹੋਇਆ ਕੀ ਨੁਕਸਾਨ ਤੇ ਦੇਖੋ

ਤੌਬਾ ਤੌਬਾ ਇਹਨੇ ਦੁੱਖੜੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਤਾਂ ਦੇਖੋ

ਕੁਝ ਲੋਕ ਚੇਤੇ ਤਾਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇਂ ਪਰ

ਦਿੱਲ ਤੋਂ ਲਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇਂ

ਸਾਨੂੰ ਜੁੜੀਆਂ ਨਾ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਤੇਰੀਆਂ

ਉਂਝ ਲੋਕ ਭਾਵੇਂ ਲੱਖਾਂ ਜੁੜ ਗਏ

ਖੁਦ ਨਾਗ ਛੇੜਕੇ ਆਖਦਾ ਸਾਡੇ ਲੜਿਆ ਕਿਉਂ

ਇਹ ਨੀ ਸੋਚਦੇ ਪੈਰ ਪੂੰਛ ਤੇ ਧਰਿਆ ਕਿਉਂ

ਖੁਦ ਨਾਗ ਛੇੜਕੇ ਆਖਦਾ ਸਾਡੇ ਲੜਿਆ ਕਿਉਂ

ਇਹ ਨੀ ਸੋਚਦੇ ਪੈਰ ਪੂੰਛ ਤੇ ਧਰਿਆ ਕਿਉਂ

ਵਕ਼ਤ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਸਿੱਖ ਸੱਜਣਾਂ

ਵਕ਼ਤ ਨਾਲ ਬਦਲਣਾ ਨਹੀਂ