ਪੰਜਾਬੀ sad shayari love

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਕੱਲੇ ਤੁਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤਾਂ

ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਆਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹਾਂ

ਉੱਠ ਗਏ ਹੋ ਤਾਂ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕਰੋ

ਹਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮੁਕੱਦਰ ‘ਚ ਸਵੇਰ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ

ਲਾਖ ਦਲਦਲ ਹੋ ਪਾਂਵ ਜਮਾਏ ਰੱਖੋ

ਹਾਥ ਖਾਲੀ ਹੀ ਸਹੀ ਊਪਰ ਉਠਾਏ ਰੱਖੋ

ਕੌਣ ਕਹਿਤਾ ਹੈ ਚਲਨੀ ਮੇਂ ਪਾਣੀ ਰੁੱਕ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ

ਬਰਫ ਬਨਨੇਂ ਤਕ ਹੋਂਸਲਾ ਬਨਾਏ ਰੱਖੋ

ਬਹੁਤ ਗਰੂਰ ਸੀ ਛੱਤ ਨੂੰ ਛੱਤ ਹੋਣ ਤੇ

ਇੱਕ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੋਰ ਬਣੀ

ਛੱਤ ਫ਼ਰਸ਼ ਹੋ ਗਈ

ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖੁਆਬਾਂ ਦੀ ਗੁਲਾਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਜਿਸ ਵਿਚ ਗ਼ਰੀਬ ਅਮੀਰ ਹੋਣ ਦਾ ਖੁਆਬ ਦੇਖਦਾ ਹੈ

ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਹੋਰ ਅਮੀਰ ਹੋਣ ਦਾ ਖੁਆਬ ਦੇਖਦਾ ਹੈ

ਖਸਮ ਨਾਲ ਜਾਈਏ ਪੇਕਿਆਂ ਦੇ

ਉਸ ਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦਾ

ਇੱਜਤਦਾਰ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਜਾਵੇ ਲੱਖ ਵਾਰੀ

ਲੰਡੀ ਫੰਡੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਿਰ ਝੁਕਾਈ ਦਾ

ਝੂਠ ਇਕ ਦਿਨ ਸਾਮਣੇ ਆ ਜਾਂਦਾ

ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਤੇ ਪਰਦਾ ਨੀਂ ਪਾਈ ਦਾ

ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ ਖਾਕੇ ਰੁੱਖੀ ਸਦਾ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾਈ ਦਾ

ਜਿਸ ਨਾਲ ਲੈ ਲਈਏ ਚਾਰ ਲਾਂਵਾਂ ਉਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਨਿਭਾਈ ਦਾ