ਪੰਜਾਬੀ sad shayari love

ਨਾਂ ਚਾਹਿਆ ਵਾ ਬੁਰਾ ਮੈਂ ਨਾਂ ਬੱਦਦੁਆਵਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਨੇਂ
ਬੱਸ ਭਿੱਜੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਏ ਮੈਂ

ਨਜ਼ਾਇਜ਼ ਫਾਇਦਾ ਨਾ ਉਠਾਓ ਕਿਸੇ ਦੇ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਦਾ.
ਦਿਲੋਂ ਇਸ਼ਕ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਫ਼ਿਰ ਨਫ਼ਰਤ ਵੀ ਦਿਲੋਂ ਕਰਦੇ ਨੇ

ਡੂੰਘੀ ਮੁਹੱਬਤ, ਪਾਕ ਇਸ਼ਕ,ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ
ਛੱਡੋ ਜੀ..
ਇਹ ਸੱਭ ਮਜ਼ਾਕ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੇਂ

ਮੰਨਤਾਂ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕੀ ਨੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੇ ਵਾਸਤੇ
ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਉਦੋਂ ਦੀ ਹੈ ਜਦ ਤੈਨੂੰ ਹਾਸਲ ਹੋਏ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਅੱਜ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਇਹ ਚੱਲਿਆ ਏ ਕੇ ਅਸੀਂ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਹੁਣ ਨਾਂ ਦੇਵੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਵਾਸਤੇ
ਜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਵਾਰ ਪਰਖਣ ਤੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਤੈਨੂੰ
ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਬੇਵਫ਼ਾ ਨਿਕਲਿਆ ਏ

ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਵਿਗਾੜਿਆ ਏ ਖੁਦ ਨੂੰ
ਜਉ ਤੁਸੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਰੋ

ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦਾ ਸਮਝੀ ਬੈਠੇ ਨੇ
ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਇਬਾਦਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ

ਭਾਂਵੇ ਹੁੰਝੂਆ ਚ ਰੋਲ ਭਾਂਵੇ ਕਿਹਦੇ ਅਨਮੋਲ
ਨੈਣੋਂ ਹੰਜੂ ਬਣ ਵਗੇ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ
ਜੇ ਤੂੰ ਸਮਝੇਂ ਤਾਂ ਮੋਤੀ ਜੇ ਤੂੰ ਸਮਝੇਂ ਪਾਣੀ

ਕੋਈ ਜਿੱਤ ਬਾਕੀ ਏ ਕੋਈ ਹਾਰ ਬਾਕੀ ਏ
ਅਜੇ ਤਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਾਰ ਬਾਕੀ ਏ
ਏਥੋਂ ਚੱਲੇ ਆਂ ਨਵੀ ਮੰਜਿਲ ਦੇ ਲਈ
ਇਹ ਇੱਕ ਪੰਨਾ ਸੀ ਅਜੇ ਤਾਂ ਕਿਤਾਬ ਬਾਕੀ ਏ

ਤੇਰੀ ਬੇਰੁਖ਼ੀ ਤੋਂ ਡਰ ਲਗਦਾ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅਸੀ ਉਹ ਆਂ ਜੋ
ਆਪਣੀ ਕਲਮ ਨਾਲ ਸਿਰ ਕਲਮ ਕਰ ਦੇਈਏ