ਜਦ ਆਦਮੀ ਜੰਮਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਕੋਮਲ ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਮਰਨ ਸਮੇਂ ਉਹ ਸਖਤ ਤੇ ਕਠੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਜਦ ਵਸਤਾਂ , ਘਾਹ – ਪੱਤੇ ਅਤੇ ਦਰੱਖਤ ਜੀਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਨਰਮ, ਲਚਕੀਲੇ ਤੇ ਨਿਵਣਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਜਦ ਉਹ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਮੁਰਝਾ ਜਾਂਦੇ ਹਨ , ਸੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਇਸ ਲਈ ਕਠੋਰਤਾ ਤੇ ਹਠ ਮੌਤ ਦੇ ਸਾਥੀ ਹਨ ਅਤੇ ਲਚਕਤਾ , ਨਰਮੀ , ਤੇ ਸੋਹਲਤਾ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸੰਗੀ ਹਨ।
ਜੇ ਕੋਈ ਆਦਮੀ ਸਖਤ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਅੰਤ ਨੇੜੇ ਹੈ।
ਕਠੋਰਤਾ ਤੇ ਕਰੂਰਤਾ ਨੂੰ ਹੇਠਲਾ ਸਥਾਨ ਮਿਲੇਗਾ। ਲਚਕਤਾ , ਨਰਮੀ ਤੇ ਸੋਹਲਤਾ ਉਚੇਰਾ ਸਥਾਨ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨਗੇ।
ਸੰਤ ਲਾਉਤਸੇ
ਕਿਤਾਬ : ਚੀਨੀ ਦਰਸ਼ਨ ਤਾਓਵਾਦ